Up

Ezion, Παλιά Πόλη, 2005

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Krest. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Αύγουστο του 2012.

Frs-Leva, Αρχιτεκτονική ΔΠΘ, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Frs. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Νοέμβριο του 2012.

Peace, Love, Unity - Δέκαρχο, 2009


Οι φωτογραφίες που εμφανίζονται στην παρούσα ανάρτηση ανήκουν στο προσωπικό αρχείο του Iglu. Μας παραχωρήθηκαν από τον ίδιο τον Ιούλιο του 2012.

Fog-Kare-Kaner, Ίασμος, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Kaner. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Οκτώβριο του 2012.

Outo, Φλώρινα, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Iglu. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Ιούλιο του 2012.

Tonik-Nert, Ίασμος, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Kaner. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Σεπτέμβριο του 2012.

Rome-Sipe, Ασπίδα, 2005

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Sipe. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Αύγουστο του 2012.

Zota-Ezion, Πάρκο Αγ.Σοφίας, 2003

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Tokio. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Αύγουστο του 2012.

Tonik, Αθήνα, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Kaner. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Αύγουστο του 2012.

Ion, Ανδριανουπόλεως, 2005

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Krest. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Αύγουστο του 2012.

Kaner, Ίασμος, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Kaner. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Αύγουστο του 2012.

Zota, Χανιά, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Tokio. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Αύγουστο του 2012.

Okens-Leva, Γυμνάσιο Νέου Ολβίου, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Frs. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Ιούλιο του 2012.

Anonim, Αμαξάδες, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Kaner. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Ιούλιο του 2012.

Lose-FF, Δράμα Fest, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Frs. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Ιούλιο του 2012.

Azer-Thc, Αθήνα, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Iglu. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Ιούνιο του 2012.

Dee71 Interview

Graffiti in Xanthi (GIX) | Dee71 (D)
Η συνέντευξη είχε την μορφή ερωτηματολογίου και έγινε διαδικτυακά.
Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν την συνέντευξη, ανήκουν στο προσωπικό αρχείο του Dee71 και μας παραχωρήθηκαν από τον ίδιο.

GIX: Μπορείς να δώσεις ένα σύντομο βιογραφικό που να εξηγεί την σχέση σου με το graffiti?

D: Ήταν το breakdance όταν άρχισα να ασχολούμαι με το hiphop το 1984. Μέσα από αυτό, είτε από κάποιες ταινίες, είτε από κάποια περιοδικά, ή φωτογραφίες (που αφορούσαν κυρίως το breakdance) γινόταν η παρουσία του graffiti στα μάτια μου. Πιο έντονη ήταν η αίσθηση στην ταινία “Beat Street” και από ένα βιβλιαράκι, μέσα στο περιεχόμενο του οποίου υπήρχε ένα κείμενο για το τι είναι “hiphop”, την κουλτούρα του, και κατ’ επέκταση τα στοιχεία του. Στις σελίδες του graffiti φιλοξενούσε τον “Phase-2” και την “εξέλιξη” του style του, από bomb έως wildstyle. Αυτό το βιβλίο έπεσε στα χέρια μου το 1985 (ΧΑΧΑΧΑ…Το έχω ακόμα!!!) Έτσι… το να αρχίσω να σχεδιάζω τα πρώτα κομμάτια στο χαρτί και να κάνω τα πρώτα tags στους δρόμους ήταν θέμα χρόνου !!!

GIX: Πως επέλεξες αυτό το tag? Τι σημαίνει αυτό το όνομα-προσωπικότητα για σένα?

D: Το πρώτο μου tag ήταν DIM (DIM-ITRIS). Αυτό κράτησε μέχρι που μου είπε μια φίλη μου ότι έτσι λένε μια φίρμα καλσόν !!! ΧΑΧΑΧΑ… Καταλαβαίνεις έτσι??? Το επόμενο ήταν “R-15”, το αρχικό από την οδό που έμενα και αριθμός της. Αλλά η σχέση να έχω το αρχικό γράμμα του ονόματός μου και στο ψευδώνυμο με έκανε να περιστρέφομαι γύρω από το “D”, όπως “Deam” και “Mister D”. Τελικά την λύση βρήκα μέσα από έναν αγαπημένο μου rapper, τον “Kool Moe Dee”…”Dee71” !!! Επέμενα στο να υπάρχει το στοιχείο από το πραγματικό μου όνομα, γιατί ένιωθα το graffiti κάτι δικό μου, κάτι που δεν μπορείς να μου το πάρεις, γιατί ξεκινά από την ψυχή μου, κάτι που ήμουν εγώ!!! Και μέχρι σήμερα οι φίλοι μου με φωνάζουν έτσι. Και είναι φίλοι μέσα από το graffiti, ακόμη και νεαροί… ή γενικά ακόμη και άτομα που δεν τους έχω γνωρίσει προσωπικά, με φωνάζουν-γνωρίζουν έτσι, επειδή ξέρουν ότι είμαι εγώ αυτός που δίνει χρώμα στα σχολεία τους ή στους δρόμους της πόλης τους. Σαν εναλλακτικό κάποιες φορές έβαλα το “Elf”. Αιτία η τρέλα μου με τα ξωτικά!!!


GIX: Γνωρίζουμε ότι δεν είσαι σε κάποιο crew. Γιατί επέλεξες αυτόν τον πιο «μοναχικό» δρόμο? Ποιος ο ρόλος και ο σκοπός των crews για σένα?

D: Όταν είχε αρχίσει να ξαναεμφανίζεται το graffiti στους δρόμους, βάφαμε όλοι σαν μια παρέα. Όταν άρχισε ο αριθμός των writers να αυξάνει, άρχισε και ο ανταγωνισμός…καλός και κακός!!! Επόμενο ήταν να δημιουργηθούν crews, είτε λόγω περιοχής είτε λόγω καλύτερων σχέσεων μεταξύ μας. Είναι καλό να ανήκεις σε μια ομάδα, αλλά πρέπει να υπάρχει πολύ καλή χημεία και σεβασμός. Άρα crew ίσον παρέα!!! Ήμουν σε crew, αλλά απογοητευτικά και δεν υπήρξε συνέχεια με αυτό. Όταν κάνω graffiti θέλω να περνάω καλά, ευχάριστα, να “αδειάζω”!!! Άρα επιλογή μου είναι να βρίσκομαι εκείνη τη στιγμή με φίλους. Η φιλία δεν μπαίνει σε καλούπια…σε crews. Και τόσα χρόνια δεν είχα κανένα πρόβλημα στο να έχω παρέα στα βαψίματα μου. Στις δουλειές μου, εγώ επιλέγω με ποιον θα μοιραστώ χρήματα. Πηγαίνω με παρέα για βάψιμο όποτε μας κάνει κέφι, χωρίς να με πιέζει ότι είμαι μέσα σε crew, να παραβρίσκομαι και εγώ. Αυτά πιστεύω είναι 2-3 πράγματα, παρεξηγήσεις που χαλάν μια ομάδα και κατά συνέπεια τις φιλίες.

GIX: Τι θεματικές επιλέγεις στα κομμάτια σου και γιατί?

D: Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο σαν θέμα. Η επιλογή έχει να κάνει με το πόσο μου αρέσει ο χαρακτήρας που θα συνοδεύει το style. Βέβαια τείνω περισσότερο προς τους comic χαρακτήρες. Ο χαρακτήρας θα ορίσει και το φόντο.

GIX: Ασχολείσαι με κάποια άλλο μέσο έκφρασης, δημιουργίας ή τέχνης?

D: Θα περιορίσω την απάντηση σε ότι έχει να κάνει με το hiphop και σε επέκτασή του. Ξεκινάω από τον χορό, γιατί με αυτόν μπήκα και στον hiphop κόσμο. Λόγω τραυματισμών, χρόνου και παραμονής μου στην Χρυσούπολη, ασχολούμαι μόνο με το Popping. Φυσικά κάποια εκτόνωση με το Popping  γίνεται μόνο στο σπίτι ή αν παραβρεθώ σε κάποιο φεστ και χωρίς να το καταλάβω, εκεί που βάφω αρχίζω και χορεύω!!! Το ίδιο ελάχιστα πλέον ασχολούμαι και με τα δύο “MK-2” μου!!! Όσο αφορά την ζωγραφική… όχι… ακόμα δεν έχω ασχοληθεί με το Tattoo... AXAXAXAXA !!!!! Κάνω αερογραφίες και το έχω πάρει λίγο πιο ζεστά τα τελευταία δύο χρόνια. 


GIX: Τι και ποιοι επηρέασαν το στυλ σου?

D: Όταν υπάρχει έξαρση σε κάτι με το οποίο ασχολείσαι, σίγουρα θα υπάρχουν ιδέες και τρόποι, πολλοί και διαφορετικοί από τους δικούς σου. Εντυπωσιάζεσαι με τα πράγματα που ούτε καν είχες σκεφτεί. Αναρωτιέσαι πως θα ήταν μέσα στο δικό σου τρόπο και λογική, και δοκιμάζεις. Επομένως μπορεί να είναι κάτι μικρό αλλά και κάτι πολύ εμφανές. Πολλά και τίποτε συγκεκριμένο. Μπορεί να είναι τεχνική, τρικ, συνδυασμός χρωματισμού… Προσωπικά προσπαθώ να κρατώ στοιχεία της “σχολής” μου. Πάντως πιστεύω ότι υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ πειραματισμού και αντιγραφής. Ο πειραματισμούς είναι μέρος της εξέλιξης. Η αντιγραφή είναι μέρος της τεμπελιάς, της ανικανότητας και της ζήλιας.

GIX: Ξεχωρίζεις κάποιους Ξανθιώτες, έλληνες ή ξένους writers?

D: Στην Ξάνθη συναντάς κομμάτια από άτομα κατασταλαγμένα ως writers και “σημάδια” από αξιόλογα bombs. Υπάρχουν και καλές προσπάθειες να μην χαθεί και να προχωρήσει το graffiti. Τον τελευταίο καιρό τα περισσότερα κομμάτια που έκανα, έχουν γίνει με τον Azer(UTO). Θα έλεγα ότι υπάρχει καλή χημεία μεταξύ μας, η οποία βγαίνει στα κομμάτια μας.
Όσον αφορά το εξωτερικό… Είπαμε, όταν υπάρχει έξαρση, υπάρχουν περισσότερα άτομα να θαυμάσεις. Επειδή όμως “ο λύκος δεν αλλάζει χούγια”, θα ξεχώριζα ότι τραβά το βλέμμα μου προς την παλιά σχολή! Όμως γιατί να ασχοληθώ με το τι γίνεται στο εξωτερικό, όταν πλέον στην Ελλάδα έχουμε αξιόλογους writers, ακόμα και άτομα που είναι φρέσκοι στον χώρο!?!?!?!? Θαυμάζω την “δουλειά” που κάνει ο ”Shuen”(S.T.B.). Όμως ο θαυμασμός μου δεν μένει μόνο στο τι κάνει αλλά και πόσο συχνά το κάνει. Τι στάση κρατά απέναντι στους νέους writers…!!! Από καρακτεράδες, είναι πολλοί και σε διαφορετικά στοιχεία. Comic, ή ρεαλιστικά!!!

GIX: Υπάρχουν σκηνικά που θεωρείς σημαντικά, είτε θετικά είτε αρνητικά, που σημάδευσαν τον τρόπο που σκέφτεσαι και ενεργείς ως writer?

D: Μετά από τόσο καιρό ασχολίας με το graffiti, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που με κάνει να φιλτράρω κάποιες σκέψεις μέσα από το graffiti. Γίνεται αυτόματα. Υπάρχει πάντα γύρω-γύρω!!! Και δεν ξεκινά από το μυαλό…από την ψυχή προέρχεται!!!!


GIX: Ποια η σχέση του hip-hop και του graffiti για σένα?

D: Hiphop είναι χορός, μουσική, graffiti. Όταν μιλάω για graffiti, εννοώ πάντα το hiphop graffiti. Και η διαφορά είναι ότι το στοιχείο του hiphop graffiti είναι το “style”: το παιχνίδι που κάνει ο writer με τα γράμματα, η μορφή και το σχήμα που τους δίνει. Έχει αρχή, δομή και υπάρχει εξέλιξη. Από το tag έως το τελικό style, απλό, wildstyle, 3D… Δεν μπορώ να πετάω μπογιά στον τοίχο και να ονομάζω ότι θέλω style. Αν κάνω έναν δράκο πάνω σε ένα φορτηγάκι με σπρέι πάει να πει ότι είναι graffiti??? Όχι, αερογραφία είναι. Graffiti μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι γίνεται με μπογιά πάνω στους τοίχους. ΟΚ, αλλά δεν είναι hiphop graffiti. Είναι τοιχογραφίες. Όποιο  και αν είναι το μέσο που θα γίνουν, δεν είναι στοιχείο της hiphop. Με την ίδια λογική, εάν ακούς Rock, ντύνεσαι και κινείσαι Rock, και κάνεις hiphop graffiti, σε κάνει hiphoper??? Όχι φυσικά. Είσαι από άλλη κουλτούρα που βρήκες το στοιχείο της hiphop να εκφραστείς. Μπορεί να κάνει κάποιος hiphoper μόνο χαρακτήρες. Αυτό δεν τον απορρίπτει από την κουλτούρα της hiphop, αλλά μεμονωμένα αν δούμε την ζωγραφιά σε τοίχο χωρίς style δίπλα είναι μια τοιχογραφία.  

GIX: Ο σκληρός πυρήνας θεωρεί ότι το παράνομο είναι το γνήσιο ενώ το νόμιμο graffiti η εξωραϊσμένη εικόνα του. Ποια η θέση σου?

D: Το παράνομο graffiti είναι μέρος της πορείας κάποιου writer. Εάν σκεφτείς ότι ξεκινάει κάποιος να ασχολείται σε μικρή ηλικία, η αδρεναλίνη εξιτάρει περισσότερο τότε. Στο να κάνεις παράνομα παίζει ρόλο και πόσο σε βοηθάει η πόλη που μένεις. Μικρή πόλη, μεγάλο το ρίσκο. Το να κάνεις έναν τοίχο 3x5 με χαρακτήρες, φόντο κτλ. δεν είναι γνήσιο??? Δεν το “έχουν”, δεν το νιώθουν αυτοί οι writers??? Δεν νομίζω. Με την ίδια λογική αναιρούμε την αξία των fests. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν βιβλία και περιοδικά, και οι “σκληροί” δεν θα έπρεπε να βγάζουν σε DVD τις ενέργειές τους. 
Τώρα…Προσωπικά το να κάνω bomb παράνομα, το βλέπω λίγο από την ρομαντική του γωνία. Χωρίς πολύ ρίσκο και σε μέρη κυρίως που δεν θα ξαναβρεθώ. Στα 40 μου, η σχέση ότι έχω κάποιον από πίσω μου να με κυνηγά δεν με ενθουσιάζει πλέον. Προτιμώ να είμαι πιο δημιουργικός και περισσότερο άνετος όταν κάνω ένα κομμάτι. Αλλά, η γλύκα του παράνομου δύσκολα φεύγει. Αργά ή γρήγορα, θέλεις να ξαναβάλεις “το δάχτυλο στο βαζάκι”!!!


GIX: Με τι κριτήρια επιλέγεις τα μέρη που θα βάψεις? Πιστεύεις ότι κάποια μέρη δεν χρειάζεται ή δεν πρέπει να βαφτούν?

D: Στην πόλη μου έχω εδώ και πολλά χρόνια άδειες από δημόσια κτήρια. Αλλά επειδή ο κόσμος βλέπει τα κομμάτια μου συχνά και υπάρχει μια θετική προσέγγιση από τον κόσμο, μπορώ να κάνω την πρόταση μου πιο εύκολα σε κάποιον ιδιοκτήτη. Δεν θα έβαφα ποτέ μνημεία, αγάλματα, εκκλησία και σε ιδιοκτησίες (ποιος θέλει να ξυπνήσει και να δει το αυτοκίνητο ή το σπίτι του βαμμένο?). Δεν θα έβαφα επίσης πάνω από μια δημιουργία άλλου καλλιτέχνη, άσχετο με το τι απεικονίζει.

GIX: Ποια η άποψή σου σχετικά με το crossing και το overwriting?

D: Υπάρχει σεβασμός απέναντι σε writers και pieces. Μπορεί να υπάρχει ένα κομμάτι κάπου, στο οποίο ο writer να έχει αφιερώσει χρόνο και χρώματα και το αποτέλεσμα να είναι αξιόλογο. O writer όμως να μην είναι γνωστός. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σωστό να πατηθεί. Θα ήταν άσχημο να πάει κάποιος να κάνει απλά bomb από πάνω. Ή αν είναι άπειρος να σβήσει το κομμάτι αυτό για να κάνει την δική του προσπάθεια για graffiti. Αν βέβαια πρόκειται για Hall of Fame, εκεί αλλάζει το όλο σκηνικό.

GIX: Το respect τι παίζει ρόλο για σένα και γιατί?

D: Writers, που μέσα στην φάση έχουν δείξει ποιοι είναι με την δραστηριότητά τους, την ποιότητα των κομματιών τους και με την διάρκεια της παρουσίας τους, σίγουρα είναι άξιοι σεβασμού. Αυτοί είναι στο κάτω κάτω το παράδειγμα που πρέπει να δουν οι επόμενοι που θέλουν να ασχοληθούν με τον graffiti για να συνεχίσουν. Είναι αυτοί που θα τους δώσουν την ώθηση, το πάτημα να γίνουν καλύτεροι και δημιουργικότεροι. Αναφέρομαι περί σεβασμού μόνο σε ότι αφορά το άτομο σαν writer, όχι σαν χαρακτήρα. Μέχρι που θα δώσει κάποιος σεβασμό σε έναν writer, “παλιό” ή καλό σε επίπεδο κομματιών, εάν αυτός είναι εγωιστής, έχει καβαλήσει το καλάμι, δεν σέβεται με την σειρά του και αυτός, σνομπάρει κτλ???? Το ράσο δεν κάνει τον παπά, έτσι?!?!?!? 


 GIX: Ποια πιστεύεις ότι είναι η σημασία της δόξας για την graffiti σκηνή και ποια για σένα προσωπικά?

D: Το graffiti, από το bomb μέχρι το masterpiece, είναι μια εγωιστική τάση επίδειξης. “Πέρασα από εδώ”,”Έκανα αυτό”,”Μπόρεσα και το έκανα εδώ”,”Κοιτάξτέ το” (Για αυτό άλλωστε γίνεται σε τρένα ή σε τοίχους)… Και σίγουρα στην άκρη το tag (αν δεν είναι γνωστό το style από μακριά). Όλο αυτό είναι μια επιδίωξη να γίνουμε γνωστοί. Να μας προσέξουν όχι μόνο οι “δικοί” μας, αλλά και οι περαστικοί θεατές, και να πάρουμε την αναγνώριση. “Όλα για την δόξα”. Την οποία κυνηγώντας όμως γινόμαστε καλύτεροι, δημιουργείται ανταγωνισμός, διαφορετικά θα μας την πάρει άλλος!!! Και από την άλλη, ως γνωστό, “η δόξα φέρνει χρήμα”!!! Αν είσαι καλός, θα γίνεις γνωστός, επομένως για μια δουλειά σε ένα μαγαζί πχ, εσένα θα ζητήσουν.
Για μένα τώρα η δόξα…??? Τι να την κάνω??? Εξάλλου, πάντα έβλεπα το graffiti σαν τρόπο να περνάω καλά. Να ξεφεύγω από τον ένα κόσμο στον δικό μου!!!! Μετά από τόσο καιρό περνάω το ίδιο καλά… Με ένα κομμάτι από την ψυχή μου πλέον. Απογοητευόμουν όταν έβλεπα writers να θέλουν να γίνουν “πρώτοι” και χάσαν αυτήν την στιγμή της διασκέδασης. Αν όμως σαν writer, σαν καλλιτέχνης δεν έχω το ψώνιο να ακούω θετικά σχόλια για τα κομμάτια μου, ε τότε κάτι δεν πάει καλά!!!!

GIX: Υπάρχει κατά τη γνώμη σου διάκριση μεταξύ street art και graffiti?

D: Όπως ξαναείπα, το hiphop graffiti είναι style!!! Writing… να γράφω το όνομά μου με κάποιο διαφορετικό τρόπο. Είναι το παιχνίδι των γραμμάτων που κάνει ο writer. Ότι άλλο εμφανίζεται σε τοίχους, στο δρόμο, μπορεί κάλλιστα να λέγεται και graffiti. Αν και η Street Art έχει και αυτή τις δικές της ονομασίας στο κάθε τι. Πχ Stencil! Τώρα, εάν ο δημιουργός της street art “τρέχει” με την ίδια έννοια ενός writer το βράδυ, δεν το κατατάσσει στην ίδια σκηνή! Το ίδιο εάν γίνεται με τα ίδια υλικά ή εάν εμφανίζονται μέσα στο ίδιο κομμάτι-ζωγραφιά. Ακόμη και αν ο σκοπός του δημιουργού είναι ο ίδιος με έναν writer, όπως η αντίδραση, εκτόνωση, το πέρασμα ενός μηνύματος κτλ. Να το δώσω με μια άλλη εικόνα… Αυτός που κάνει skate ή parkour δεν είναι b-boy!!! Αυτό που κάνει δεν είναι χορός! 


GIX: Πως πιστεύεις ότι επηρεάζει το graffiti μια πόλη? 

D: Να αρχίσω από το γνωστό, ότι διώχνει-καλύπτει την γκριζίλα της!!! Με τον χρόνο γίνετε αποδεκτό (μέσα από διάφορες διαδικασίες) από τον κόσμο, που σημαίνει ότι η παρουσία του είναι ευχάριστη στην θέαση. Κατ’ επέκταση άδειες, festivals, προτάσεις από δημοτικές αρχές, μαζί με το bombing (ότι σημαίνει αυτό κοινωνικά) γίνεται μέρος της ταυτότητας της πόλης. Τα χρώματα, σχήματα και τα ερεθίσματα που προκαλούν οι εικόνες, αλλάζουν την μορφή και την φωτεινότητα των δρόμων. Ευθείες επιφάνειες παίρνουν ζωή, σχήμα, διάσταση… Ίσως να έχουν να πουν μια μικρή ιστορία και γυρίζοντας από την δουλειά βρίσκεσαι απέναντι σε κάτι τέτοιο!!!!! Σε αλλάζει, σου περνά από το νου ότι υπάρχει και κάτι άλλο γύρω σου!!! Σου τραβάει τις σκέψεις έστω για λίγο από την καθημερινότητα.

GIX: Εμπνέεσαι από την εκάστοτε πόλη?

D: Όχι. Το να βρίσκομαι σε μια άλλη πόλη από την δική μου για να κάνω graffiti, είναι μόνο και μόνο μια αλλαγή περιβάλλοντος. Ότι θα συναντήσω άλλους writers, τίποτε παραπάνω. Ίσως το ότι δεν είχα ξαναβάψει στην εκάστοτε πόλη και μπαίνει και αυτή στην λίστα!

GIX: Πιστεύεις ότι οι writers προσπαθούν να εκφράσουν κάτι το τοπικό?

D: Αν ήταν να εκφράσουν κάτι το τοπικό, τα θέματά τους θα ήταν και αυτά γύρω από την πόλη τους και όχι απλά το ψευδώνυμο τους και τους χαρακτήρες της αρεσκείας τους. Θα είχαν κάποιο στοιχείο της πόλης. 


GIX: Προσπαθείς να δηλώσεις κάτι συγκεκριμένο με το graffiti?

D: Σε νεότερη ηλικία, ή αν βρεθώ τώρα σε μέρος και κάνω bomb, είναι αυτό το…”πέρασα από εδώ”. Πλέον δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που έχω να “πω” με το να κάνω graffiti. Είναι η τέχνη μου, ο τρόπος μου, είμαι αυτός που γνωρίζουν ως “DEE71” και αυτό κάνω. Αντί να πάω για κυνήγι, ψάρεμα, γήπεδο κτλ, διαλέγω να βάψω έναν τοίχο.

GIX: Ποια η άποψή σου για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της σκηνής γενικά, και της Ξάνθης συγκεκριμένα?

D: Κοίτα, η οικονομική δυνατότητα της αγοράς χρωμάτων στις μέρες μας παίζει ένα ρόλο στην συχνότητα δημιουργίας κομματιών. Παρόλα αυτά, σήμερα είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Οι καινούριοι τα έχουν βρει όλα έτοιμα. Άδειες, τεχνικές, ποιότητα χρωμάτων…internet!!! Παλαιότερα υπήρχε ένα συνεχές ψάξιμο για την ποιότητα των spray, βαλβίδων, περιοδικών…απόκτησης αδειών για νέες επιφάνειες. Ακόμα και η λαχτάρα να βρεθούμε σε ένα fest ήταν μεγαλύτερη!!! Υπήρξε μια έξαρση του graffiti, άνοιξαν αρκετά μαγαζιά με hip-hop πράγματα, υπήρξαν Halls of Fame, οι παρέες και τα crews ήταν πολλά περισσότερα, παντού έβλεπες tags και pieces, fests και τα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες ήταν συχνά. Ακόμα και οι εκθέσεις καμβάδων έκαναν την εμφάνισή τους… Το graffiti έγινε μόδα. Με τα θετικά και τα αρνητικά της!!! Για να είμαι ειλικρινής όταν κάποιοι φίλοι από την παλιά παρέα σταμάτησαν να κάνουν τόσο συχνά κομμάτια, ή σταμάτησαν τελείως, σταμάτησε και το δικό μου ενδιαφέρον για το τι γίνεται με την πορεία του graffiti. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον τόσο έντονη η σκηνή του graffiti, πιστεύω όμως ότι την δική μας θέση για να μείνει ζωντανό το graffiti την έχουν πάρει κάποιοι νεότεροι στο χώρο από εμάς. Και πάντα ενθουσιάζομαι να βλέπω νέους writers να προσπαθούν πραγματικά!!!
Όσον αφορά την Ξάνθη, υπάρχουν κινήσεις παλιότερων να βάλουν στον χώρο καινούριους writers, να τους δείξουν τρόπους που δεν γνωρίζουν, αλλά αν δεν το νιώσουν, αν δεν το δουν πέρα από μια “φιγούρα-μαγκιά”, δεν θα προχωρήσουν. Αλλά, έτσι και αλλιώς, έτσι γίνεται γενικότερα σε όλα τα στοιχεία της hiphop. Κάποιοι το έχουν μέσα τους και προχωρούν, γίνονται καλύτεροι και κάποιοι ακολουθούν με ημερομηνία λήξης.

GIX: Τι πιστεύεις ότι έχεις κερδίσει από την ενασχόλησή σου με το graffiti όλα αυτά τα χρόνια? 

D: Έχω κερδίσει φίλους, γνωριμίες με άτομα που έχουν το ίδιο μέσο εκτόνωσης, έκφρασης και δημιουργίας. Καλές και ευχάριστές στιγμές. Ευκαιρίες για ένα ταξίδι σε μια άλλη πόλη. Συμμετοχές σε οργανωμένα fests που συμπεριελάμβαναν όλα τα στοιχεία της hiphop. Χωρίς βέβαια να ξεχνάω την ένταση που προκαλεί η αδρεναλίνη την στιγμή κάποιου παράνομου bomb. Κυρίως, και είναι αρκετά ευχάριστό, που έχω κερδίσει το σεβασμό από άλλους writers για αυτό που είμαι ως “DEE71”. Για ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Για αυτό που κάνω απλά για να περνάω καλά, ευχάριστα…να χαλαρώνω.


GIX: Τέλος, γιατί κάνεις graffiti? Θα σε έκανε κάτι να σταματήσεις?

D: Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν κάθε φορά που κάνω ένα κομμάτι, γίνεται ένα επαναλαμβανόμενο ταξίδι μέσα μου. Σε σχέση όχι μόνο με ότι αφορά το graffiti. Την ώρα που κάνω ένα κομμάτι νιώθω ότι όλα μέσα στο μυαλό μου μπαίνουν στην θέση τους, σε μια σειρά. Κάτι σαν αυτοψυχανάλυση. Μετά από τόσο καιρό έχει γίνει κάτι απαραίτητο για την ροή της ζωής μου και την αρμονία της. Δεν είναι απλά ένα βάψιμο… Πήρα σπρέι και ζωγράφισα. Δεν είναι μόνο η αναζήτηση μιας ήρεμης στιγμής. Ένα bomb παράλληλα προσφέρει την λύση στην ανάγκη για κάτι πιο έντονο, ακόμη και στα 40 μου. Δεν είναι μέσα στις σκέψεις μου, είναι μέσα στην ψυχή μου!!!
Οι υποχρεώσεις της ζωής είναι αυτές που έχουν ρίξει τους ρυθμούς μου στο να κάνω πιο συχνά graffiti. Δεν υπάρχει πλέον τόση ανεμελιά. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που αρκετοί writers από τους “παλιούς” δεν φαίνονται τόσο πολύ, ή καθόλου (ακόμα, την ικανότητά τους να ζωγραφίζουν την εκφράζουν μέσα από άλλες διεξόδους που τους ενδιαφέρει το κέρδος). Προσωπικά, δεν μπορώ ακόμα να φανταστώ ότι δεν θα αρπάξω την ευκαιρία μια καλής μέρα να μην πάω να βάψω. Ακόμα και σε μελλοντικά σενάρια της ζωής μου, δεν μου κάθεται η σκέψη ότι δεν θα κάνω graffiti. XAXAXAXA....Είναι νωρίς ακόμα(!!!???)

GIX: Χαιρετισμούς και σεβασμό σε:

D: Σεβασμό σε όσους από την παλαιότερη σχολή συνεχίζουν ακόμα (όποιος και αν είναι ο ρυθμός τους). Σεβασμό σε αυτούς που θέλουν και δίνουν το παράδειγμα στους νεώτερους μέσα στην φάση. Σε όσους με τίμησαν ως “Dee71”, πρώτα σαν άνθρωπο και μετά σαν writer. Σεβασμό σε όσους θέλουν να βάψουν μαζί μου!!! Χαιρετισμούς σε όσους βάψαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια!!! -R.I.P. BONE- !!!!!

Lose-Gins, Γυμνάσιο Νέου Ολβίου, 2012

Η φωτογραφία που εμφανίζεται στην παρούσα ανάρτηση ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Frs. Μας παραχωρήθηκε από τον ίδιο τον Ιούλιο του 2012.